Rogaining? Co to takiego?
Kliknijcie w Gógle a duża szansa, że pojawi się lista stron z tematem - Męskie zdrowie.
To nawet by pasowało do mojej płci i wieku, ale dzisiaj nie o tym.
Dzisiaj nasz syn z grupą harcerzy - w tym trójka naszych wnucząt - uczestniczą w zawodach Rogaine.
Rogaining to sport terenowy, odmiana orienteeringu, nazwa to skrót imion trzech Australijczyków, wynalazców tego sportu - ROd-GAIl-NEil - szczegóły i reguły - TUTAJ.
Pewnie sporo osób słyszało o Orienteeringu - zawody na orientację - zawodnik dostaje mapę z zaznaczonymi punktami kontrolnymi. Wygrywa osoba, która w najkrótszym czasie dobiegnie do wszystkich punktów.
W Rogainingu jest odwrotnie - drużyna dostaje mapę, na której zaznaczone są punkty kontrolne o różnej wartości i limit czasu - conajmniej 6 godzin. Zawodnicy sami planują, które punkty i w jakiej kolejności zdobędą, muszą zmieścić się w limicie czasu.
Jest to sport drużynowy - względy bezpieczeństwa wymagają aby wielogodzinna błąkanina po lesie odbywała się w zespole.
Rogaining odkryłem w okresie mocnego zaangażowania w narciarstwo biegowe. Okazji na trening narciarski na śniegu nie ma w Australii wiele, wielogodzinne bieganie po gęstym lesie wydawało mi się doskonałym substytutem.
Sprawdziło się - to jest rzeczywiście wysiłek porównywalny do maratonu narciarskiego, albo i więcej - mistrzostwa w tym sporcie to 24-godzinna zabawa.
Tu dyplom z pierwszych zawodów w jakich uczestniczyłem...
1994 rok - zgadza się, to był również rok gdy uczestniczyłem w pierwszym maratonie narciarskim.
Osobna sprawa to swoboda w planowaniu trasy - skala możliwości jest ogromna - dłuższa trasa, ale więcej po ścieżkach albo odwrotnie.
Punktów kontrolnych jest tak dużo, że niemożliwe jest dotrzeć do wszystkich w zadanym czasie.
Nieznany las kryje w sobie wiele niespodzianek, trafiają się gąszcza niemożliwe do przebycia, mokradła, bardzo strome zbocza. Do tego trzeba się liczyć z możliwościami innych członków zespołu - samo życie.
Moją silną stroną było planowanie trasy i przewidywanie tras awaryjnych. Konfrontacja mapy z terenem była często zaskoczeniem i wtedy przydawało się to drugie.
Czasami zawody rozgrywane są w dwóch wersjach - dzienna i nocna.
Moimi pierwszymi partnerami byli znajomi z klubu narciarskiego, potem nasze dzieci.
Dzieciom sport bardzo się podobał i kontynuują go w swoich rodzinach.
Osobna kategoria współtowarzyszy to koledzy z pracy - nie byłem osobą zbyt towarzyską w pracy, ale do rogainingu przekonałem kilka osób i tworzyliśmy bardzo zgrane drużyny.
Osobna kategoria to przypadkowi partnerzy.
Organizatorzy zawodów oferują usługę - find-a-partner - skorzystałem kilka razy, rezultaty były różne, ale zawsze ciekawe.
W Australii sezon rogainingu właśnie się zaczyna. W lecie nie można go uprawiać ze względu na ryzyko pożarów.
W naszym stanie Wiktoria zawody organizowane są co miesiąc.
W zimie czasami organizowane jest snowgaine czyli rogaining na nartach - to wyjątkowo mi się podobało.
Brałem również udział w canoegaine - rogaining w kajakach - duża frajda.
Oczywiście istnieje również odmiana rowerowa.
Ciekawostki...
Zdarza się, że podczas wędrówki napotyka się wysypisko grzybów - rydze albo kanie.
Kiedyś moim partnerem był znajomy Polak - nie mógł uwierzyć, że ja zamierzam zadowolić się niewielką garstką. Mruczał pod nosem - wybacz o Boże, zsyłasz nam tu takie dary a ten idiota goni żeby szukać pustych pudełek z dziurkaczami.
Reakcja australijskiej partnerki była odwrotna - patrzyła z przerażeniem jak pakowałem torbę kani do plecaka i nalegała żebym podał jej kontakt telefoniczny - jak nie zadzwonię do północy to powiadomi pogotowie.
Przypadkowa partnerka - Tajlandka.
Po zawodach, gdy zbieraliśmy się do posiłku, stwierdziła, że zapomniała przynieść talerz i sztućce. Ofiarowałem jej swój zapasowy talerz, poradziłem żeby poprosiła o sztućce w kuchni - zdziwiła się - po co? Przecież ja i tak wolę chopsticks - KLIK - a te są wszędzie - schyliła się i poniosła patyczki z ziemi.
Mistrzostwa stanu - 24 godziny - zespół kolegów z pracy.
Po kilku godzinach nadeszła ulewa, dotrwaliśmy jednak na trasie prawie do północy. Zauważyliśmy, że sporo zespołów nie zostaje na noc, zabierają namioty i wracają do domu.
My przenocowaliśmy. Następnego dnia mieliśmy nieco problemów z przekraczaniem wezbranych strumieni, jednego kolegę porwał silny prąd, ale wyłowiliśmy go.
Na koniec nagroda - do końca dotrwało niewiele zespołów i w rezultacie WYGRALIŚMY (w kategorii weteranów).
Informacje dodatkowe...
Organizatorzy zapewniają gorący posiłek.
W przypadku zawodów trwających ponad 6 godzin jest możliwość rozstawienia namiotu.
Zawsze korzystałem z tej możliwości.
Wygląda na to, że w Polsce nie jest to popularna rozrywka, jedyny aktywny link jaki znalazłem jest - TU.
